HEPİMİZİN İNCELDİĞİ YER

- diyelim ki vaktiniz vardı ve o ince şeyleri anladınız
ya sonra!.. n'oldu peki? kaçınızın hayatı değişti
kaçınız bu hayatı değiştirdi? bu bir akıl kaşıntısı!
ya da aklınızda birkaç kurbağanın ardarda sıçraması!
aklınızı sıçratması: hepinizi okşayan koskoca bir yalan bu!
yazarın inceldiği yerden okurun bu kadar kalınlaştırılması!
hıh! sadece ve sadece kurbağaların vebali! öyle mi?
ah! o vakitlerinizi boşa harcamayın! kalabalığa karışın
nasılsa kalabalık karıştığınız yerden inceltir sizi -

hiç kimseyle geçinemedim.geçinmedim
geçimsizlik üzerine kurdum bu hayatı ben
en baştan! küçücük şeylere taktım hep
takıldım! takıldığım yerlerde kaldım.ufaldım
unufak! parçalandım.kendime: bir başkası
bir başkasınaysa yüzüme astığım bir çerçeveydim
ya hep bir şey eksik kaldı ya da herşey kontras!
ne o içimdeki küçük "ben"leri büyütebildim
ne de o malum çerçeveyi doldurabildim
geçimsizlik üzerine kurdum bu hayatı ben
arkadaşlıklardan dostluklardan muaf tutuldum
mahrum kaldım.bir başkasına: hep o çerçeve!
arkasına saklandığım yüzümle kaldım: başbaşa!
unutma! yüzümü çoktan değiştim birkaç harfe
sırf bu yüzden yüzüm artık bütün dillerde bir alfabe
ya da hiç bir dilde anlaşılmaz o geçimsiz ifade
geçer bir gün! geçsin! ben orda olmayacağım
geçimsizlik üzerine kurdum bu hayatı zaten
eğer geçinirsem vazgeçerim o küçük "ben"lerden
bütün bir hayattan! elime geçen boş bir çerçeve
asılıp kalır boynuma: bütün o yüzlerin vebaliyle
taşıyamam o zaman kendimi.yük olurum dillere
söze ve yazıya: yük olduğunu bildiğinde insan
yüklenip gitmeli en önce kendini: buralardan
bir başkasına: yine bir başkası olursun.zordur!
bilirsin.yakışmadım hiç dümdüz bir hayata
yakışmam! yakışmadı hiç giydiğim bir elbise,
bir ayakkabı.yakışmadı dilime hiç bir sözcük,
hiç bir harf.dökülmedikçe yazıya: hep muaf!
tutulduğum arkadaşlıklardan unufak kaldım
hiç kimseyle geçinemedim.geçinmedim!

geçimsizlik üzerine kurdum bu hayatı ben!..


inceldiği yerden kopsun'99
Osman OLMUŞ